प्रकरण ३

वर्गात कधी स्वदेशावर बोलणे निघे. तुम्ही साधी खादी वापरत नाही - तुम्ही पुढे काय ध्वजा लावणार? देशभक्ती म्हणजे शब्द नव्हे. देशभक्ती म्हणजे देशातील दीन लोकांचे दुःख दूर करणे. ते दूर करण्यासाठी स्वतः त्याग करणे, कष्ट सोसणे. तुम्ही जाडीभरडी खादी वापरण्यासही तयार नाही. जरा महाग पडली तर पडली. चिवडा घेऊ नका, नाटकाला जाऊ नका, सिनेमाला जाऊ नका. पुण्याच्या तीनचार कॉलेजमध्ये मिळून तीन हजार विद्यार्थी धरले तर दररोज आणा दोन आण यांचे चिवडा चहात जात असतील. म्हणजे रोज १०० रुपये एका पुण्यातील फक्त कॉलेजातील विद्यार्थी चहा, चिरुट, सिगारेट, चिवडा, भजी यांत जात असतील. म्हणजे महिना ३००० रुपये ! वर्षाला ३६००० रुपये एका पुणे शहरातील फक्त कॉलेजमधील विद्यार्थ्यांचे अनाठायी जात आहेत ! नाही त्याने शरीराला पुष्टी, ना आरोग्य, ना समाधान! उलट तामसी व उत्तेजक पदार्थ खाऊन व्यसनोन्मुख होतात ! ३६००० रुपयांची खादी घालतील तर किती गरिबांचे पोट भरेल ! वर्षाला २५ रूपयात गरीब पोट भरतो. ३६००० रुपयात १५०० लोकांचे पोट भरेल. १५०० लोकांनी विणलेली खादी घ्या. फुकट नका देऊ त्यांना ३६००० रूपये ! अरे विचार करा, तुम्हाला हृदयच नाही. तो एक स्वयंसेवक गाणे गात येतो ना - “हृदय जणू तुम्हा ते नसे | हृदय जणू तुम्हा ते नसे |”