प्रकरण १६
इकडे फैजलपूर पोलीस स्टेशनमध्ये इन्स्पेक्टर चारूशीला मोरे हात चोळत बसल्या होत्या टारगट बैजू तर कधीच फरार झाली होती आणि तिच्याविरुद्ध साक्ष देणारा एकमेव 'गाडीवाला पैलवान ही सापडल्याची खबर आत्तापर्यंत आली नसल्याने इन्स्पेक्टर मोऱ्यांना खाऊ की गिळू ? असं वाटत होत. तेवढ्यात समोरच्या नव्या खाकी पोस्ट पाकीटावर त्याची नजर पडली.
"Urgent." पाकीटावरील किरठ्या अक्षरातील शब्द वाचताच त्यांना अचानक आठवण झाली. वैजू आणि मयूचं आत्तापर्यंतचं पोलीस रेकॉर्ड त्यांनीच मागवून घेतल्याचं त्यांच्या लक्षात आल. ते कोरच असणार या अपेक्षेने अगदी सहजच त्यांनी पाकीट फोडले आणि काय आश्चर्य ! वैजू आणि नयूची आख्खी पोलीसी कुंडलीच मांडलेल चांगल जाडजूड बाड होतं ते! झरझर झरझर त्याच्यावर नजर फिरवून थक्क होत त्या म्हणाल्या,
"ओह माय गॉड! म्हणजे पोलीस चौकीतून पळून जाण्याचा चांगलाच सराव दिसतोय यांना "
काहीतरी आठवलं म्हणून त्या म्हणाल्या,
"जाधवबाई, लॉक अप उघडा. "
"उघडते हे मॅडम, बाहेर काढू का तिला ?"
.......न.......न्न ......... नाही, नको अजिब्बात बाहेर नका काढू तिला कधी पळून जाईल, सांगता येत नाही. थांबा, मीच जाते आत त्यांच्या अशा विचित्र बोलण्याने जाधवबाई गोंधळल्या.
इन्स्पेक्टर मोरे मात्र लॉक अप मध्ये मयूपाशी पोहोचल्या.
“काय, आठवलं का नाही ?" मयूसमोर खूर्चीत बसत इन्स्पेक्टर मोत्यानी पुन्हा एकवार तिच्याकडे आपला मोर्चा वळविला.
"काय ?" चाचरलीच बिचारी मयू
"तुझी परम् लब्बाड, जीवश्च कण्ठश्च मैत्रीण कुठे पळून गेली ते आठवल का म्हटलं ?"
"मला नाही माहित
"नाही माहित? खरंच नाही माहित ..थांब आत्ता माहित होईल तुला सगळं. मोत्यांनी तिला बडविण्याचा घाट घातला. "खसकन् मयूचा हात तिच्या पाठीवर मुडपत इन्स्पेक्टर
बेदम मार खाऊनही मयू कबूल होईना अखेर तिला वॉर्न करण्यासाठी तिच्या शूजवर स्वतः चा धमकीवजा पाय देत इन्स्पेक्टर मोरे तिला
म्हणाल्या,
"अग, ए. कार्ट......." काहीतरी जाणीव होऊन त्यांनी चटकन् स्वतःचा पाय तिच्या शूजवरून उचलला. दोन तीनदा नीट निरखले आणि पुन्हा एकदा अंदाज घेत त्याच शूजवर पाय ठेवला. पुन्हा काहीतरी थरथरले. क्षणार्धात इन्स्पेक्टर मोऱ्याना अंदाज आला रागारागाने मयूच्या डोळ्यात त्यांनी जळजळीत कटाक्ष टाकला आणि जोरात खेकसल्या,
"काय आहे तुझ्या शूजमध्ये ?"
"क-क क्काय ? कुठे काय ?" आता मात्र मयूची भंबेरीच उडाली.
"काढ पहिला तो शूज काढ
"काही नाहीये त्याच्यात खरंच काही नाही." मयू केविलवाणी झाली होती. पण इन्स्पेक्टर मोऱ्यांनी धसमुसळेपणे जवळपास खेचूनच तिचा शुज काढला आणि बघतात तर काय, शूजमध्ये चक्क मोबाईल बिच्चारी मयू रंगे हात पकडली गेली होती. रागारागाने तिचा मोबाईल आपल्या ताब्यात घेऊन इन्स्पेक्टर मोरे मयूच्या स्पष्टीकरणाची वाट पाहू लागल्या.
पण आता ती काय बोलणार ? काही बोलायचं बाकी राहिल होते का ? धरधर कापणाऱ्या मयूच्या गुबगुबीत गुलाबी गालांवर स्वतःचा राकट
हात त्यांनी एकवार फिरवला आणि नक्की काय होतंय ते कळायच्या आतच तिच्या कानामागे एक सणसणीत लगावून दिली. काजवेच चमकले तिच्या डोळ्यांसमोर मयूच्या तोंडावर दाणकन् दार आपटून इन्स्पेक्टर मोरे बाहेर आल्या अस्वस्थपणे आपल्या खुर्चीत बसत बारकाईने मयूचा मोबाईल तपासू लागल्या. जसजशा त्या खोलात जाऊ लागल्या तसतशा त्यांच्या भुवया फारच ताणल्या गेल्या. कॉल लॉग पाहून त्यांचं डोके गरगरायलाच लागलं आणि जेव्हा त्यांनी तिचा इनबॉक्स उघडला तेव्हा तिथे सौऱ्याच्या मेसेजेसचा नुसता खच पडला होता, वाचता वाचता त्यांच्या अंगाचा तिळपापड झाला. तरीही स्वतःवर संयम ठेवत त्या किंचाळल्याच,
"चित्रा, चित्रा,"
"येस मॅडम." चित्रा हजर झाली.
"वाच. हे मेसेजेस वाच. मला हे काहीतरी गंभीर प्रकरण दिसतंय जस्ट चेक इट आउट" चित्रा मेसेज डिटेल्स शोधण्याच्या कामाला निघून गेली.