पाठलाग करणाऱ्या वैजूला चकवा देण्यासाठी ट्रकवाल्याने आता आपला ट्रक संकेश्वर मार्गाला वळवला होता. पण रस्त्यावरच्या एकसारख्या वर्दळीतूनही वैजूची नजर मात्र त्याच्यावरच पक्की होती. 'GA D४ EX ८०४६' ही नंबर प्लेट आता वैजूच्या नजरेच्या टप्यात आली होती.. अगदी अगदी जवळ......खूपच जवळ, . पण पुन्हा एकदा कमालीचा वेग वाढवून तो निसटलाच एकदाचा !
टग्-डग्-टग्-डग् .......दग्-डग्-टग्-डग्! रस्त्यावर माजलेला एकच आवाज. ट्रक पुढे आणि वैजू मागे अताशा सूर्यही कलला होता. दोहो बाजूंना गर्द झाडी. रस्त्यावर दिव्यांचा मागमूसही नव्हता. तितकासा अंधारही मुळी नव्हता पण तरीही वाढल्या गारठ्याने बैजूलाही सगळ्या चिंता आता स्पष्ट जाणवू लागल्या.
"काहीही करून त्याला गाठायलाच हवं. साला दोन-तीन तासाच्या पाठलागानंतरही हाती येत नाही म्हणजे काय ?" वैजूला
झाल होत.
काही सुचेनास
"पण काय कराव? काहीही करून मला त्याच्यापर्यंत पोहोचायचय आहे." ती मनाशी ठाम निश्चय करू लागली पण नेमक काय ते तिला
गवसेना
आत्ता गाठू त्याला, मग गाठ असे करता करता तो ट्रक अंबोली उतरूनही गेला. रात्र फारच जाणवू लागली. गाड्यांच्या प्रकाशात वैजू कशीबशी मोगऱ्याला पळवत होती. समोरून हेडलाईट पडताच मोगऱ्या थबकून जाई. त्यामुळे वैजूला फारच त्रास होऊ लागला. या धावपळीत तो ट्रकही दिसेनासा झाला आणि आता मात्र वैजूचे धाबे दणाणलं.
त्या भयाण अंधारात ट्रकच्या नंबर प्लेटही दिसेनात. कुठे थाबाव तर उशीर होईल आणि पुढे जाव तर तो ट्रकच गायब. तरीही वैजू मोठी
धीराची काळोखातही त्या ट्रकवाल्याचा नाद काही तिला सुटेना 'चल बेटा मोगऱ्या, उगीचच घोडयाला थोपटत तिची भिरभिरती नजर त्या
ट्रकसाठी वेडीपिशी झाली होती.
अताशा वाहनाची वर्दळही जरा थंडावली तशी वैजूची चालही जरा मंदावली. समोरचं वळण घेऊन ती पुढे निघणार... ... तोच......तोच रस्त्याच्या कडेला उभा असलेला तो ट्रक तिच्या नजरेस पडला दुपारपासून एकसारखे त्याला पाहून पाहून आता तो तिच्या चांगलाच सवयीचा झाला होता काळोखातही खात्री पटली तिला पण तरीही तो ट्रक चक्क थांबलाय आणि आपल्या डोळ्यासमोर उभा आहे यावर तिचा विश्वासच बसेना.
तेवढयात शेजारून झुईंग करत एक कार निघून गेली. तिच्या प्रकाशात ट्रकची नंबर प्लेट लखकन् चमकली. "GA ०४ EX ८०४६ वैजूला युक्लिडपेक्षाही जास्त आनंद झाला.
"साइडला सापडला एकदाचा. पण हा इथे थांबला का आहे ?" वैजू हळूहळू ट्रककडे सरकली.
"वैजू, पण जरा जपूनच है, " तिने स्वतःलाच सावध केले. आता ती ट्रकच्या अगदी अगदी जवळ येऊन पोहोचली.
तिच्या मनात भीतीचा लवलेशही नव्हता पण म्हणून आता ती थोडीही बेफिकीर नव्हती. सावध पावलांनी ती मोगऱ्यावरून खाली उतरली. अजिबात आवाज न करता हलकेच ड्रायव्हरच्या सीटपाशी गेली. वर चढून पाहिलं तर चक्क कुणीच नव्हत. आता मात्र तिची भीड चेपली. लागलीच आत डोकावून तिने खात्री करून घेतली. खरंचच कुणी नव्हते आत.
"च्यायला, भेंडी! आता तर होता. लगेच कुठे गायब झाला 2" तशी तिच्या मनात शंकेची पाल चुकचुकली, पण शेवटी वैजूच ती! हार
मानण तिला ठाऊक तरी होत का ?
जरासा आवाज चढवून ती एकटीच बडबडू लागली,
• च्यामारी मला फसवण्यासाठी लपला आहेस काय? पण जाऊन जाऊन जाशील कुठे ? तुझा ट्रक, •सगळा माल, सगळ सगळ इथेच ठेवून गेलास काय, ओके. मी घेतल सगळ माझ्या ताब्यात समज" बहुधा आता तो ट्रक चालवून बघण्याचा वैजूचा इरादा होता की काय ? ड्रायव्हरची खिडकी उघडली खरी तिन पण तेवढ्यात तिला काहीतरी आठवल.
अन मोगण्यासमोर उडी टाकत वैजू खाली उतरली. खिशातून बरीच बंडल बाहेर काढली आणि सांभाळून ती त्याच्या खोगीरीत लपविली... एकदा त्याला प्रेमाने गोंजारलं, थोपटल, त्याची पापी घेतली, मान खाजवली. मग प्रेमभराने त्याच्या कानात काहीतरी पुटपुटली. काळजावर दगड ठेवूनच त्याचं तोंड परतीच्या वाटेकडे वळवल. पुन्हा एकदा त्याची मान खाजवली आणि त्याच्या पाठीवर जोरात थाप मारत त्याला सांगितल,
"जा बेटा मोगऱ्या, तुझ्या घरी सुखरूप जा. पिठीला थैंक्यू सांग मोगऱ्याही मोठा बिलंदरा एकवार त्याने वैजूकडे पाहिल आणि आपली पाठ एकदा तिला घासून त्यानेही शेवटचे लाड करून घेतले. क्षणार्धात खूर उधळत तो आल्या वाटेने पसार झाला. त्याचा पांढरा शुभ्र स्वच्छ रंग अंधारातही उठून दिसत होता. नजर जाईल तिथवर वैजू त्याला पाहात राहिली..
"याच तोंड आल्या वाटेकडे वळवून जर याची मान खाजवली आणि पाठीवर थाप मारून त्याला सांगितलं, की 'जा बेटा मोगऱ्या, तुझ्या घरी जा. तर हा आल्यावाटेने न चुकता सुखरूप माझ्याकडे पोहोचतो. एकदा पाहिलेला रस्ता पुन्हा कधी अंधारातही चुकत नाही माझा बेटा," पिठीन वैजूला मोगाविषयी मोठया कौतुकान सांगितल होत आणि तिचा हा उमदा तरणाबांड बेटा वैजूच्या मदतीकरिता देऊ केला होता.. पिठीच्या घरून निघतानाचा हा प्रसंग वैजूला आठवला आणि टच्कन तिच्या डोळ्यात पाणी तरळल