प्रकरण १८
एव्हाना आत्याची मोटार नानघरच्या अलीकडच्या फाट्यावर येऊन पोहोचली होती. तेवढ्यात तिचा मोबाईल वाजला.
"हॅलो, "
"हॅलो अत्त्या, मी वैजू बोलतीये."
"कोण ? वैजू !" आत्त्या पार उडालीच. लगेचच तिने साठेबाईंना मोटार थांबवायला सांगितली आणि भुवया आक्रसून त्या विचारू लागल्या,
"अगं वैजू, कुठे आहेस कुठे तू ?"
"आत्त्या, आता मी त्या खून्याच्या फक्त एकच स्टेप मागे आहे."
"म्हणजे?"
"म्हणजे आता मी त्याला शोधायलाच निघाले आहे. हा फोन ठेवला, की मी त्याचा पाठलागच करणार आहे"
"अगं, कोण खुनी ? कसला पाठलाग ? आणि कसा सापडणार तो तुला ?"
"एक नंबर लिहून घ्या, GA 04 EX 8046. हं, हा त्या खूनी ट्रकड्रायव्हरच्या ट्रकचा नंबर आहे तो सध्या गोव्याच्या दिशेनेच निघायला
आणि मला त्याला गाठून पोलीसांच्या ताब्यात द्यायचाय "
"अगं वैजू, आधीच एक तर तू फरार तेव्हा तुझ्यावर कोण विश्वास ठेवणार ? आणि तुझ्याकडे काहीतरी पुरावा नको का ? त्यापेक्षा तू माझं
ऐक. सांग मला तू कुठे आहेस ते, मी तुला या केसमधून सहीसलामत सोडवते."
"छे छे आत्या, ही चूक करू नका मी तुम्हाला फोन एवढ्यासाठी केला होता, की मला वाटलं, तुम्ही तरी माझी मदत करू शकाल. तिकडे सगळे बुद्ध पोलीस कोल्हापूरकडे त्याचा तपास करताहेत. तेव्हा त्यांना तिकडेच राहू द्या मला माहित नाही, की मी त्याला पकडल्यानंतर
कशी काय पोलीसांच्या ताब्यात त्याला देईन ते, त्यासाठी तुम्ही याल तर बरं होईल" "ठीक आहे, मी येते. तुझ्याकडे असेलच ना सेल ?" आत्त्याने मनातल्या मनात वेगळंच काहीतरी ठरवले.
"नाही, नाही मी आत्ता कार्ड काढून फेकून देणार आहे, जेणेकरून पोलीस मला शोधूच नाही शकणार. पण तुम्ही त्या मी दिलेल्या नंबरच्या ट्रकचा पाठलाग करा. मी त्याच्या मागावरंच असेन, नक्की भेटेन."
"अच्छा, नक्की भेटूयात." आत्याचे डोळे अत्यानंदाने चमकले.
नानघर फाट्यावरून ढवळेंच्या घराकडे जाणारा रस्ता न धरता आत्त्याने थेट फेजलपूर पोलीस स्टेशनकडे गाडी वळविली