एका माणसाच्या मनात ज्ञान झाले. काय ज्ञान झाले ? हे लोक थंडीने मरत असतील. इथे घरातही थंडीत राहवले जात नाही. अरे हिमवर्षा होणार आहे आणि या फुटपाथ वर राहणाऱ्यांचे काय होईल? असे त्याला ज्ञान झाले, हे एका प्रकारचे ज्ञानच म्हणावे ना! ज्ञान झाले आणि त्याचा योग चांगला होता. बँकेत पैसा होता, म्हणून शंभर सव्वाशे कांबळ्या घेऊन आला, हलक्या क्वॉलिटीचे आणि दुसऱ्या दिवशी पहाटे चार वाजता जाऊन सगळ्यांना पांघरुण घातले, ते लोक जेथे झोपले होते तेथे जाऊन पांघरुण घातले. पाच-सात दिवसानंतर तो तेथे परत गेला तर कांबळ्या- बिम्बळ्या काही दिसत नव्हत्या, कारण सगळ्या नवीन कांबळ्या विकून पैसे मिळवले त्या लोकांनी!
म्हणून मी म्हणतो की असे देऊच नये, असे दिले जाते का कधी?
त्यांना तर रविवारच्या बाजारात जुने कांबळे मिळतात ना, ते आणून द्या. मग ते तर कोणी बापही त्यांच्याकडून विकत घेऊ शकत नाही. आपण त्यांच्यासाठी सत्तर रुपयांचे बजेट ठेवले असेल तर सत्तर रुपयांचे एक कांबळे आणण्या ऐवजी, सत्तर रुपयांचे जुने तीन मिळत असतील तर तीन दयावे. तीन पांघरून झोपून जा, मग कोणी बापही घेणारा मिळणार नाही.
अर्थात् या काळात दान द्यायचे असेल तर फार समजून उमजून द्यावे. पैसा मूळातच स्वभावाने खोटा आहे. दान देण्यासाठीही फार विचार कराल तेव्हा दान देऊ शकाल, नाहीतर दानही देऊ शकणार नाही. पूर्वी खरा रुपया होता ना, तेव्हा जेथे देऊ तेथे खरे दानच होत असे.
आता नगद रुपया देऊ शकत नाही, पण कुठूनही खाण्याची वस्तू विकत घेऊन वाटावी. मिठाई आणली तर मिठाई वाटावी. मिठाईचे पॅकेट दिले तर ते मिठाईवाल्याला म्हणतील ह्याची अर्धी किंमत देऊन टाक. आता या जगाचे काय करावे? आपण आरामात चिवडा आहे, कुरमुरे आहेत, सफरचंद आहे, असे सर्व, आणि भजी आणून ती त्यांना तोडून वाटावी. घे भाऊ! त्यात काय हरकत आहे ? आणि हे दही घेऊन जा, भजी अशी तोडून का दिली? असे विचारले तर त्याला शंका येऊ नये म्हणून दही पण सोबत घेऊन जा, म्हणजे तुझ्यासाठी दहीवडे बनतील. अरे! पण काय करावे मग? असे काहीतरी तर असावे ना ?
याचा तर काही पार येईल असे नाही. हो, आणि मागायला येतील तेव्हा पण दूया. पण नगद देऊ नका; नाहीतर दुरुपयोग होत आहे ह्या सगळ्याचा. आपल्या देशातच हे असे आहे. जगात या इंडियन पझलला (भारतीय कोड्याला) कोणी सोडवू शकत नाही.
हे कसे? हे काय आहे ? हे कोडे सोडवायला पाठवा की भाऊ, हे आमच्याकडे असे काय आहे ? कांबळ्या दानात दिल्या होत्या त्या कुठे गेल्या? त्या शोधून काढा. तेव्हा ते म्हणतील की सी. आई.डी ला बोलवा. अरे, हे सी.आई.डी.चे काम नाही. आम्ही तर हे सी. आई.डी. शिवायही पकडून टाकू. ही इंडियन पझल आहे. तुमच्याकडून सोल्व होणार नाही.तुमच्या देशात सी.आई.डी. कडून पकडवून आणता. आमच्या देशात लोक काय करतात ते सर्व आम्ही सर्व जाणतो रे बाबा! दुसऱ्या दिवशी जाऊन बघा व्यापाऱ्याकडे.
तेव्हा पैशात बरकत केव्हा येईल ? काही नियम असले पाहिजे किंवा नीती असली पाहिजे. साधारण तर असलीच पाहिजे ना? काळ जरा विचित्र आहे, तेव्हा साधारण नीती तर असलीच पाहिजे ना? असेच काही चालते का ?
सगळे विकून खातात, तेव्हा पैश्यांसाठी मुलींना देखील विकल्या.
इथपर्यंत पोहोचलेत ते शेवटी ! अरे, असे करु नये. दान देतांना नगदी रुपये देऊ नये. त्याला मेन्टेनन्स (व्यवस्थापना ) साठी मदत करावी. काम-धंदयावर चढवावे. हिंसक मनुष्याला रुपये दिले
तर तो जास्त हिंसा करेल.