प्रश्नकर्ता: लाखो धार्मिक पुस्तके छापली जातात पण कोणी वाचत नाही.
दादाश्री : ते ठीक आहे. तुमची गोष्ट खरी आहे, कोणी वाचत नाही. पुस्तके तशीच्या तशी पडून राहतात सगळी. वाचले जाईल असे पुस्तक असेल तर ते कामाचे. तुमचे म्हणणे बरोबर आहे. आता कोणतेही पुस्तक वाचले जात नाही. नुसती धार्मिक पुस्तके छापली जातात. ते महाराज काय म्हणतात, माझ्यानावाने पुस्तक छापा. महाराज स्वतःचे नाव टाकतात. स्वतःच्या दादागुरुचे नाव टाकतात. म्हणजे, हे आमचे आजोबा होते, त्यांच्या आजोबांचे आजोबा व त्यांचे आजोबा... तिथपर्यंत पोहोचतात. लोकांना कीर्ती कमवायची आहे. आणि त्यासाठी धर्माची पुस्तके छापतात. धर्माची पुस्तके अशी असली पाहिजे की, ज्ञान आपल्या उपयोगी व्हावे. अशी पुस्तके असली तर ते लोकांसाठी उपयोगी ठरतात. अशी पुस्तके छापली गेली तर ती कामाची, नाहीतर असेच भटकत राहण्यात काय अर्थ ? आणि ते सुद्धा सगळे लोक वाचतही नाही. एकदा वाचून ठेवून देतात. परत काही वाचत नाहीत. अरे, एकदा सुद्धा संपूर्ण वाचत नाही. लोकांना उपयोगी पडेल असे पुस्तक छापले तर आमच्या पैशांचा सदुपयोग होतो आणि ते सुद्धा पुण्य असेल तेव्हाच ना. पैसे चांगले असले तेव्हाच छापू शकतो, नाहीतर छापूही शकत नाही ना! तशा मेळ बसतच नाही ना! पैसे तर येतील आणि जातील. आणि क्रेडीट हे नेहमीच डेबिट झाल्याशिवाय राहणार नाही. तुमच्या इथे कसा नियम आहे ? क्रेडीटच होत राहते की डेबिट पण होते ?
प्रश्नकर्ता: दोन्हीकडे आहे.
दादाश्री : म्हणजे नेहमी क्रेडीट-डेबिटच होत राहते.
प्रश्नकर्ता : तेच झाले पाहिजे.
दादाश्री : पण त्याचे दोन मार्ग आहेत. डेबिट एक तर चांगल्या मार्गाने जाते किंवा गटारीत जाते, पण या पैकी एका मार्गाने तर जातो. अख्ख्या मुंबईचे धन गटारीतच जात आहे. सगळेच धन गटारीत जाते.....