खूप मार खातो तेव्हा जो मोह होता ना, तो मोह सुटतो. केवळ
मोहच होता. मोहाचाच मार खात राहिला. प्रश्नकर्ता मोह आणि प्रेम या दोघांमधील भेदरेषा काय आहे ?
दादाश्री : हा काजवा आहे ना, तो दिव्याभोवती फिरून स्वाहा होतो ना? तो स्वतः चे जीवन संपवून टाकतो, यास मोह म्हटले जाते. पण प्रेम तर टिकते, प्रेम टिकाऊ असते, मोह टिकत नाही.
मोह म्हणजे युजलेस (निरूपयोगी) जीवन. ते तर आंधळे होण्यासारखेच आहे. जसे आंधळा माणूस काजव्यासारखा फिरत असतो आणि मार खातो तसेच आणि प्रेम तर टिकाऊ असते प्रेमात तर आयुष्यभरासाठी सुख हवे असते. तात्पुरतचे सुख शोधावे असे नाही ना! म्हणजे हा सर्व मोहच आहे ना! मोह म्हणजे उघड-उघड दगा- फटका. मोह म्हणजे शंभर टक्के धोकाच.
प्रश्नकर्ता: परंतु हा मोह आहे आणि हे प्रेम आहे असे सामान्य व्यक्तीला कसे समजणार ? एखाद्या व्यक्तीचे खरे प्रेम आहे की, तो त्याचा मोह आहे हे सामान्य व्यक्तीला कसे समजणार ?
दादाश्री : ते तर त्याला खडसावल्यावर आपोआपच कळते. एखाद्या दिवशी त्याला खडसावले आणि तो जर चिडला तर कळते ना की है युजलेस आहे. मग काय दशा होईल ? त्यापेक्षा आधीच खडसावून पाहावे. रुपया असा खणखणून पाहतो ना, खरा आहे की, खोटा आहे ते लगेच कळते ना ? काही तरी बहाणा करून त्याला खडसावे. आता तर निव्वळ भयंकर स्वार्थ ! स्वार्थासाठी सुद्धा प्रेम दाखवतात. पण कधीतरी खडसावून पाहिले तर समजेल की हे खरे प्रेम आहे की नाही ?
प्रश्नकर्ता: खरे प्रेम असेल तर खडसावल्यावर कसे असते ?
दादाश्री समोरच्याने खडसावले तरी स्वतः शांत राहून त्याला : नुकसान होणार नाही असे वागतो. खरे प्रेम असेल तर सर्व गिळून टाकतो. पक्का बदमाश जरी असेल तरी पण तो गप्प बसतो.
