कच्छ, भूदेव अथवा भूपती, क्षत्रिय, द्विज
आणि कश्यपराजा याविषयी.
धो०- मासा आणि कासव यामध्ये एकदर सर्व गोष्टी ताडून पहातां त्यामध्ये थोडे थोडे अंतर दिसून येते; परंतु इतर काही गोष्टीत म्हणजे जलीत रहाणे, ओडी घालणे व त्यांस फोडणे इत्यादिकानी ते एकमेकाशी साम्यता पावतात. यास्तव कच्छ हा कासवापासून जन्मला म्हणून भागवत वगैरे इतिहासकर्त्यानी ग्रंथात लिहून ठेविले आहे. त्याविषयी विचार करू गेल्यास त्याचा परिणाम मत्स्यासारिखा होईल व तेणेंकरून आपला वेळ फुकट जाईल, अशी माझी खात्री झाल्यावरून मी आपल्यास पुढे विचारितों की कच्छाने बंदरावर उतरल्याबरोबर काय केले?
जो०- त्याने प्रथम त्या बंदरापासून ज्या पर्वतावर मस्त्याची टोळी घेऱ्यामध्ये सापडली होती, त्या पर्वताचे आलिकडील बाजूपासून बहुतेक
तेथील मूळच्या क्षेत्रवासी लोकास घेरा घालणाऱ्या लोकांसहीत एकदम पिटाळून नंतर तो आपल्या लोकांस सोडवून एकदर सर्व त्या क्षेत्रांचा
भूदेव म्हणजे भूपती होऊन डुरक्या फोडीत बसला...
धो०-बरे ते कच्छाने क्षेत्रातून पिटाळून लावलेले क्षत्रिय कोणीकडेस गेले!
जो० समुद्रावरून दुजी इराणी अथवा आर्य लोकाची टोळी आली असे म्हणण्या बद्दल, घाबरल्यामुळे, द्विज आले, द्विज आले, असा शब्द करीत करीत त्या पर्वताचे पलीकडेस जाऊन कश्यप या नावाच्या क्षेत्रपतीच्या पाठोपाठ निघाले. यावरून कच्छ आपल्याबरोबर काही फौज घेऊन त्या पर्वताचे पलीकडील बाजूने खाली उतरला आणि त्याने तो पर्वत आपल्या पाठीवर घेऊन म्हणजे पाठीशी घालून अथवा पाठीमागे टाकून कश्यपाच्या राज्यातील क्षत्रियास जसजशी इराणातून मदत येत गेली तसतशी पीडा देऊ लागला. पूढे कश्यपाने जरी तो पर्वत कच्छापासून माघारी घ्यावा ह्मणून मोठे अयास केले; तथापि कच्छाने आपल्या मरणापावेतो तो पाठीस घातलेला पर्वत त्या क्षेत्रपतीच्या हाती दिला नाहीं व आपली रणभूमी सोडून एक पाऊलसुद्धा मागे हटला नाहीं.
